Toenemende chemische verontreiniging en plasticverontreiniging dragen in belangrijke mate bij aan de achteruitgang van vissen en andere aquatische organismen; toch wordt de impact ervan door beleidsmakers over het hoofd gezien, aldus een rapport van milieudeskundigen. Ze waarschuwen dat overbevissing niet de enige ramp is die de aquatische voedselketen bedreigt.
bron: The Guardian, 27 april 2021
Het rapport, Aquatic Pollutants in Oceans and Fisheries, van het International Pollutants Elimination Network en het National Toxics Network, bundelt wetenschappelijk onderzoek over hoe vervuiling de aquatische voedselketen negatief beïnvloedt. Het geeft een overzicht van de ‘ernstige gevolgen’ van ‘onzichtbare moordenaars’ (zoals persistente organische verontreinigende stoffen en excessieve hoeveelheden nutriënten) voor de immuniteit, de vruchtbaarheid, de ontwikkeling en het overleven van waterdieren.
Nauwe visie
In het rapport stellen de onderzoekers dat bij de regulering van de visserij niet altijd rekening wordt gehouden met biologisch of wetenschappelijk relevante gegevens over alle factoren die bijdragen aan de gezondheid van vispopulaties. Dat leidt tot een ‘nauwe visie’ op afnemende aantallen op basis van vangstquota en toezeggingen. Beleidsmakers hebben de impact van vervuiling nog niet begrepen, aldus het rapport.
Volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie wordt ongeveer 90% van de vispopulaties in de wereld volledig bevist of overbevist. Het gebruik van chemische stoffen is de afgelopen decennia toegenomen en zal de komende jaren waarschijnlijk verder toenemen. Het effect hiervan wordt nog versterkt door klimaatverandering, zo waarschuwt het rapport.
Complex
Naar schatting 80% van de chemische verontreiniging in de oceanen vindt zijn oorsprong op land. Toch is regelgeving met betrekking tot waterverontreinigende stoffen in het verleden vooral gericht geweest op directe lozingen. Diffuse emissies van toxische chemicaliën, met name in het aquatisch milieu, zijn complex en moeilijk op te sporen, te controleren of te reguleren, zo signaleert het rapport.
De belangrijkste probleemgebieden zijn de industriële lozingen van polychloorbifenylen (pcb’s), dioxines en andere chemicaliën in rivieren, beken, meren en oceanen. Daarnaast komen historische industriële verontreinigende stoffen opnieuw in het milieu terecht door baggeren. Pesticiden, die in schadelijke concentraties in het aquatisch milieu aanwezig zijn, en residuen van geneesmiddelen, die nu overal in zee- en kustwateren en in beken en rivieren worden aangetroffen, vormen eveneens een groot probleem, aldus het rapport.
Microplastics
In het rapport wordt ook onderzoek aangehaald waaruit blijkt dat microplastics op hun oppervlak andere persistente toxische chemicaliën uit het omringende aquatische milieu aantrekken, concentreren en uitvergroten. Microplastics zijn inmiddels aangetroffen in commerciële vissoorten over de hele wereld. Blootstelling aan microplastics wordt in verband gebracht met negatieve effecten op aquatische organismen, waaronder een verhoogde immuunrespons, verminderde voedselconsumptie, verminderde vruchtbaarheid en effecten op volgende generaties.
