Meer dan 8 miljard mensen lopen tegen 2080 het risico op malaria en dengue (knokkelkoorts) als de uitstoot van broeikasgassen onverminderd blijft stijgen. Dat blijkt uit een nieuwe studie. Dat komt doordat de muggen die deze ziekten verspreiden, zich verder verspreiden naarmate de Aarde opwarmt. Het voorkómen van verdere opwarming kan betekenen dat miljoenen mensen niet aan deze potentieel dodelijke ziekten zullen worden blootgesteld.
bron: The Guardian, 8 juli 2021
Malaria en dengue zullen zich verspreiden en miljarden mensen bereiken, zo blijkt uit nieuwe prognoses. Onderzoekers voorspellen dat tot 4,7 miljard meer mensen bedreigd kunnen worden door ’s werelds twee meest prominente door muggen overgebrachte ziekten, vergeleken met de cijfers voor 1970-99. De cijfers zijn gebaseerd op prognoses van een bevolkingsgroei van ongeveer 4,5 miljard en een temperatuurstijging van ongeveer 3,7 °C tegen 2100.
De studie stond onder leiding van de London School of Hygiene & Tropical Medicine (LSHTM) en is gepubliceerd in het tijdschrift Lancet Planetary Health. Uit de studie blijkt dat als de emissies in het huidige tempo blijven stijgen, het effect op de mondiale temperaturen de komende 50 jaar kan leiden tot een verlenging van de transmissieseizoenen met meer dan een maand voor malaria en met vier maanden voor dengue.
Alle scenario’s
Felipe J Colón-González, assistent-professor aan LSHTM en een van de auteurs van het rapport: “Dit werk suggereert sterk dat het verminderen van de uitstoot van broeikasgassen zou kunnen voorkómen dat miljoenen mensen malaria en dengue oplopen. De resultaten laten zien dat scenario’s met een lage uitstoot de duur van de overdracht aanzienlijk verminderen, evenals het aantal mensen dat risico loopt. De maatregelen om de wereldwijde temperatuurstijging tot onder 2 °C te beperken, moeten daarom worden voortgezet.”
“Maar beleidsmakers en volksgezondheidsfunctionarissen moeten zich op alle scenario’s voorbereiden, ook op die waarin de emissies op een hoog niveau blijven. Dit is vooral belangrijk in gebieden die momenteel ziektevrij zijn en waar de gezondheidsstelsels waarschijnlijk niet voorbereid zullen zijn op grote uitbraken”, aldus Colón-González.
Verachtvoudiging
Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie doodt malaria elk jaar meer dan 400.000 mensen, vooral kinderen. In 2019 deed meer dan 90% van de naar schatting 230 miljoen gevallen zich voor in Afrika. Momenteel is combinatietherapie op basis van artemisinine de beste beschikbare behandeling voor de gevaarlijkste vorm van malaria, P falciparum. Die is verantwoordelijk voor 90% van de gevallen. Dengue kent geen specifieke behandeling. De ziekte is ondergerapporteerd, en bijna de helft van de wereldbevolking loopt risico. Dengue infecteert naar schatting 100 tot 400 miljoen mensen per jaar en kost jaarlijks 20.000 mensen het leven (Lancet, 2021).
In sommige landen, zoals Eritrea, Soedan en Colombia, is malaria de laatste jaren weer sterk toegenomen (WHO, 2020), aldus Rachel Lowe, universitair hoofddocent aan LSHTM en een andere auteur van de studie. Het aantal bij de WHO gemelde gevallen van dengue is in de afgelopen twee decennia meer dan verachtvoudigd, van 505.430 in 2000 tot 5,2 miljoen in 2019. Lowe: “Onze bevindingen benadrukken het belang van meer toezicht in potentiële hotspotgebieden om de opkomst van ziekten te volgen.”
Schaarse middelen
De LSHTM-studie houdt rekening met verschillende niveaus van broeikasgasemissies, bevolkingsdichtheid en hoogte. Maar de onderzoekers erkennen dat met een aantal andere belangrijke factoren geen rekening is gehouden, waaronder de evolutie van de ziekte en de vector, of de ontwikkeling van effectievere geneesmiddelen en vaccins. Er worden momenteel proeven gedaan met malariavaccins. In sommige landen is een vergunning verleend voor een vaccin tegen dengue.
Colón-González: “De huidige inspanningen om malaria en dengue onder controle te krijgen berusten grotendeels op het onder controle houden van de muggenpopulaties en het verminderen van het contact tussen muggen en mensen. Hoewel campagnes om het aantal muggen te verminderen effectief kunnen zijn, zijn ze moeilijk vol te houden, vooral in lage-inkomenslanden waar de schaarse middelen moeten worden verdeeld tussen controle en behandeling”.
