Groene herstelplannen wereldwijd halen het niet bij de stimuleringsmaatregelen uit 2008, blijkt uit een recent rapport. Volgens het onderzoek gaat slechts 12% van de uitgaven voor economische reddingspakketten naar koolstofarme projecten. Dit is minder dan na de kredietcrisis van 2008.
bron: The Guardian, 12 februari 2021
Pogingen van regeringen over de hele wereld om na de coronapandemie een groen herstel te bewerkstelligen halen tot nu toe zelfs niet het niveau van de ‘groene’ uitgaven die werden gedaan in het kader van de stimuleringsmaatregelen die volgden op de financiële crisis van 2008, zo blijkt uit de de analyse. Slechts ongeveer 12% van de uitgaven voor economische herstelpakketten over de hele wereld gaat naar koolstofarme projecten, zoals hernieuwbare energie en schone technologie, blijkt uit het rapport van Vivid Economics.
Ter vergelijking: na de financiële crisis van 2008 ging ongeveer 16% van de stimuleringsuitgaven naar groene en koolstofarme doelen, volgens een eerdere baanbrekende studie van econoom Edward Barbier. De auteurs van het nieuwe rapport merken op dat de methoden voor de berekening van de uitgaven niet in alle gevallen identiek zijn, zodat een exacte vergelijking nog niet mogelijk is. Maar de analyse geeft een indicatie van hoe veel overheden nog moeten doen om het echte groene herstel tot stand te brengen dat vele politici hebben beloofd.
Hogere bedragen
Het gaat dit keer ook om veel hogere bedragen: het totale bedrag aan huidige groene stimuleringsuitgaven is meer dan drie keer zo hoog als twaalf jaar geleden. Na de recessie van 2008 werd wereldwijd meer dan 3,3 miljard dollar uitgegeven aan fiscale stimuleringsmaatregelen, waarvan ongeveer 522 miljard dollar werd geclassificeerd als ‘groene’ of ‘koolstofarme’ investeringen.
De huidige stimuleringsuitgaven in 30 belangrijke landen die door Vivid Economics worden gevolgd, bedragen in totaal ongeveer 14,9 miljard dollar. Daarvan gaat 4,6 miljard dollar naar sectoren die betrekking hebben op het milieu, waaronder industrie, energie, afval, landbouw en vervoer. Ongeveer 1,8 miljard dollar daarvan gaat naar inspanningen die een milieuvoordeel opleveren in de vorm van een lagere uitstoot van broeikasgassen, een efficiënter gebruik van hulpbronnen of minder vervuiling.
Daarentegen gaat ongeveer 2,8 miljard dollar van de huidige stimuleringsuitgaven naar sectoren die de uitstoot verhogen of de vervuiling doen toenemen, zo blijkt uit de analyse van Vivid Economics in zijn recentste Green Stimulus Index (GSI) van de relevante uitgaven tot begin februari.
Biden
De grootste verandering sinds Vivid vorig najaar het wereldwijde groene herstel onderzocht, is de inauguratie van Joe Biden als president van de VS. Die koos ervoor om vanaf zijn eerste dag prioriteit te geven aan maatregelen op klimaatgebied. Biden draaide een reeks besluiten van Donald Trump terug en zette stappen om de VS weer te laten deelnemen aan het Akkoord van Parijs.
Door deze maatregelen zijn de VS gestegen op de internationale ranglijst van Vivid, naar de 15e plaats van de 30 onderzochte landen. Het totale netto-effect van de Amerikaanse stimuleringsmaatregelen blijft echter negatief voor het milieu, omdat er zo veel is uitgegeven aan fossiele brandstoffen. Van de 900 miljard dollar aan stimuleringsuitgaven die door het Congres zijn goedgekeurd, is bijvoorbeeld slechts ongeveer 35 miljard dollar naar schone energie gegaan. Biden moet dus nog veel meer doen om ’s werelds grootste economie op weg te helpen naar een echt groen herstel.
Volgens de Vivid-index waren de stimuleringsuitgaven in slechts tien van ’s werelds grootste economieën netto positief voor het milieu, d.w.z. dat het geld dat werd besteed aan inspanningen die de emissies zouden verminderen en milieuvoordelen zouden opleveren, groter was dan de stimuleringsuitgaven die de emissies en de vervuiling zouden doen toenemen.
Werkgelegenheid
Uit studies is gebleken dat groene uitgaven broodnodige banen zouden opleveren en tevens het milieu, de gezondheid en de natuur zouden verbeteren. Een baanbrekend document dat vorig jaar mei werd gepubliceerd door economen, waaronder Nobelprijswinnaar Joseph Stiglitz, toonde aan dat groene uitgaven zowel op korte als op lange termijn voor banen en economische voordelen zouden zorgen, nu landen ernaar streven hun economieën uit de recessie te halen. Projecten die niet alleen werkgelegenheid scheppen, maar ook de uitstoot verminderen of de weerstand tegen de gevolgen van de klimaatverandering vergroten, zijn onder meer woningisolatie, openbaar vervoer, breedbandnetwerken en de aanplant van bomen.
Veel regeringen hebben zich echter geconcentreerd op het redden van banen die momenteel in gevaar zijn, terwijl andere overheden uitgaven voor fossiele brandstoffen naar voren hebben gehaald als een manier om de groei te stimuleren. Met name China heeft haast gemaakt met het nemen van besluiten over nieuwe kolengestookte energiecentrales, ondanks het feit dat het land afgelopen september een nieuwe belofte heeft gedaan om in 2060 een netto-uitstoot van nul te hebben bereikt.
