CO2-compensatieprojecten die mogelijk geen voordelen voor het klimaat hebben, worden door vervuilers gebruikt om de betaling van CO2-heffingen in Colombia te ontwijken. Dat blijkt uit een onlangs verschenen rapport.
bron: The Guardian, 30 juni 2021
In 2016 werd in Colombia een heffing van ongeveer 5 dollar ingevoerd om het gebruik van bepaalde fossiele brandstoffen te dekken. Maar bedrijven die CO2 uitstoten, kunnen voorkomen dat ze de belasting moeten betalen door CO2-compensaties van Colombiaanse emissiereductieprojecten aan te schaffen. Die omvatten projecten die bedreigde natuurlijke CO2-opslagplaatsen zoals veengebieden, bossen en mangrovemoerassen in stand houden.
Topje van de ijsberg
Uit een nieuwe analyse van grootschalige bosbeschermingsprogramma’s in het Colombiaanse Amazonegebied door Carbon Market Watch blijkt dat de impact daarvan op het voorkomen van ontbossing sterk wordt overdreven. Het rapport waarschuwt dat er waarschijnlijk miljoenen CO2-credits zijn gegenereerd zonder dat het klimaat er baat bij heeft gehad.
Het rapport concludeert dat de CO2-credits uit bosbeschermingsprogramma’s in Colombia het topje van de ijsberg kunnen zijn, aangezien 75 soortgelijke projecten credits mogen verkopen in het kader van het binnenlandse belastingstelsel van het land. Het rapport is gepubliceerd in het kader van een onderzoek samen met het Latijns-Amerikaans Centrum voor Onderzoeksjournalistiek (CLIP).
Miljoenenverlies
Van de projecten die in het verslag worden besproken, zijn ongeveer 5 miljoen credits aangeschaft. Die zijn bijna allemaal gekocht door Primax Colombia SAS, een fossiel bedrijf dat onder de CO2-belasting valt. Volgens het rapport zou dit een verlies van ongeveer 25 miljoen dollar voor de Colombiaanse overheid betekenen.
Carbon Market Watch, een geaccrediteerde waarnemer van de VN-klimaatonderhandelingen, heeft Verra opgeroepen om de regeling uit hun register te schrappen. Verra is een Amerikaanse non-profitorganisatie die ’s werelds toonaangevende standaard voor CO2-credits beheert. Het register van Verra wordt gebruikt door een van de in het rapport geanalyseerde projecten.
Groeiende bezorgdheid
De analyse verschijnt terwijl de bezorgdheid groeit over de milieu-integriteit van emissiereducties uit bosbeschermingsprogramma’s die door Verra zijn goedgekeurd. Vaak worden die door grote vervuilers gebruikt om claims van ‘netto nul’ en ‘koolstofneutraliteit’ te onderbouwen.
Vorige maand bleek uit een onderzoek van The Guardian en Unearthed (de onderzoekseenheid van Greenpeace) naar tien door Verra goedgekeurde programma’s dat die een aanzienlijk geloofwaardigheidsprobleem hebben. Deskundigen waarschuwden toen dat het systeem niet geschikt is waarvoor het is bedoeld.
Treffend voorbeeld
Verra is bezig met een herziening van de regels voor zijn Redd+-projecten. Het heeft tot nu toe echter uitgesloten dat credits die al zijn goedgekeurd, met terugwerkende kracht worden geannuleerd.
Gilles Dufrasne, beleidsmedewerker bij Carbon Market Watch: “Dit schandaal is opnieuw een treffend voorbeeld van koolstofmarktnormen die er niet in slagen de milieu-integriteit van compensatieprojecten te handhaven. Het schaadt het klimaat, vermindert de overheidsinkomsten en bedreigt de voortzetting van klimaatfinancieringsbetalingen door internationale donoren. We horen telkens weer dat de vrijwillige koolstofmarkt landen helpt verder te gaan dan hun bestaande klimaatverbintenissen, maar hier heeft de markt de nationale inspanningen juist ondermijnd.”
Gebakken lucht
Dergelijke bosbeschermingsprogramma’s, bekend onder de naam Redd+ (Reducing Emissions from Deforestation and Forest Degradation), leveren credits op door milieuvernietiging te voorkomen ten opzichte van een uitgangssituatie die vaak gebaseerd is op historisch verlies.
De bezorgdheid dat projecten ‘gebakken lucht’-credits produceren door hun milieu-impact te overdrijven door dramatische ontbossingsreferenties te gebruiken, heeft Redd+-projecten lang achtervolgd. In 2018 heeft het Colombiaanse ministerie van Milieu regels ingevoerd die voorschrijven dat de regelingen moeten voldoen aan een door de regering ontwikkelde nationale referentienorm, een zogenaamd emissiereferentieniveau voor bossen (Forest Reference Emission level – FREL).
[…]
